تحلیل حقوقی قابلیت دریانوردی در قراردادهای حمل و نقل دریایی کالا (بارنامه و چارترپارتی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه تهران

2 دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

چکیده

امروزه بیش از نود و سه درصد از جابه‌جایی کالاها از طریق دریا انجام می‌شود، این امر را می‌توان معلول «قابلیت حمل حجم زیاد کالاها با کشتی» و «هزینه‌های کمتر» آن نسبت به سایر روش‌های حمل‌ونقل دانست. کشتی مورد استفاده در سفر دریایی، باید از همه جهات قابلیت لازم برای انجام مأموریت محوله را داشته باشد، در غیراینصورت امکان بروز حادثه نسبت به خود کشتی، محموله آن و همچنین کارکنان و مسافران آن وجود دارد. کنوانسیون‌های بین‌المللی، قوانین دریایی کشورها، قراردادهای فی‌مابین طرفین و همچنین عرف‌های موجود در زمینه حمل‌ونقل دریایی، وظیفه تأمین قابلیت دریانوردی را در قراردادهای اجاره بر عهده مالک کشتی و در قراردادهای حمل‌ونقل دریایی بر عهده متصدی باربری قرار داده است. در تحقیق حاضر این سؤال اساسی مطرح است که در ارزیابی قابلیت دریانوردی، چه شاخص‌هایی ملاک بوده و در چه صورت می‌توان گفت که مالک کشتی و یا متصدی حمل و نقل به تعهد خود عمل کرده است؟ نگارندگان پس از مطالعه تألیفات حقوقی به این نتیجه رسیدند که قابلیت دریانوردی یک مفهوم نسبی می باشد و ارزیابی و احراز ابعاد مختلف آن، صرفاً با معیار شخصی (بررسی مورد به مورد) امکان‌پذیر است. همچنین با بررسی ماهیت و مبنای این تعهد در کنوانسیون‌های بین‌المللی ونظام‌های حقوقی مختلف، مشخص شد که تعهد به قابلیت دریانوردی کشتی از مبنای کلی مسؤولیت متصدی حمل و نقل پیروی نمی‌کند و به نوعی می توان آن را تعهد به وسیله قلمداد کرد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Legal Assessment of Seaworthiness Commitment in Contracts of Carriage (Bill of Lading and Charterparty)

نویسندگان [English]

  • jafar noory youshanloui 1
  • Samira Sadat Hoseini 2
1 University of Tehran
2 Faculty of Law and Political Sciences, University of Tehran
چکیده [English]

The transportation of goods by sea plays a crucial role in global commerce, accounting for over ninety-three percent of goods transported worldwide. This preference for sea transport is primarily due to its ability to move large volumes of goods at lower costs compared to other transportation methods.
Safety is paramount in ensuring the successful operation of maritime carriage. Ships must be equipped with the necessary technical instruments to guarantee safety. Maritime law establishes regulations for this purpose, commonly referred to as "seaworthiness." In essence, a ship must possess the required capabilities in all aspects to fulfill its designated mission, transport goods within the agreed timeframe, and deliver them safely to their final destination. The absence of seaworthiness poses risks to the ship itself, its cargo, its crew, and other individuals on board. Such events can have varying consequences, ranging from the most severe, such as ship sinking and total destruction of cargo, to the mildest, such as delivery delays resulting in economic losses due to market conditions. The comprehensive characteristics and essential conditions of a ship for the proper execution of a carriage contract are encompassed by the term "seaworthiness."
The carriage of goods by sea and the operation of commercial ships are governed by two types of contracts: contracts of carriage and charterparties. International conventions, contractual agreements, and established customs in the field of carriage impose an obligation on ship owners and carriers to ensure the seaworthiness of their vessels. This research aims to address fundamental questions related to seaworthiness, including the criteria for evaluating it and how to determine if a ship owner or carrier has fulfilled their seaworthiness obligation. It also explores the legal nature of the seaworthiness commitment and the similarities and differences between this commitment in contracts of carriage and charterparties. Additionally, the study examines the proof of breach of this obligation and the resulting effects on the rights and obligations of the parties involved.
This research adopts a library-based methodology, drawing insights from legal literature. The authors conclude that seaworthiness is a multidimensional and relative concept. It encompasses not only the ship's engines, hull, and technical aspects but also the competence and skills of the ship's personnel (captain, engineer, and crew) and the necessary certifications. The type of cargo and its stowage on board the ship can also impact the seaworthiness of the vessel. Seaworthiness can only be determined through a case-by-case assessment, considering various factors such as the type of contract, vessel, cargo, timing (season), and the location of contract execution (sea, ocean, lake, etc.).
This article examines the legal nature and basis of the seaworthiness commitment in international conventions and different legal systems. It establishes that the commitment to seaworthiness is an implied and legal obligation imposed on carriers and ship owners, even in cases where the contract remains silent on the matter. Moreover, the carrier's responsibility for ensuring seaworthiness does not adhere to the general principles of liability. Under Article 386 of the Iranian Trade Law, the carrier's liability is based on the "assumption of responsibility." In other words, the carrier can only be exempted from liability if they can demonstrate that external factors caused the damage. However, this general principle is modified when it comes to the lack of seaworthiness. According to paragraph 1 of Article 55 of the Iranian Maritime Law (adapted from paragraph 1 of Article 4 of the Hague Rules-1924), the carrier's liability resulting from a breach of the seaworthiness commitment is based on the "presumption of fault." In practical terms, the carrier can be relieved of liability by proving that they exercised due diligence in ensuring the ship's seaworthiness. This distinction has significant implications in legal disputes involving cargo owners and carriers, as well as ship owners and charterers

کلیدواژه‌ها [English]

  • seaworthiness
  • charterparty
  • contract of carriage
  • bill of lading
الف. فارسی
احمدی، محمدرضا (1388). تأملی در: مفهوم، مبانی و اقسام تعهد، پژوهش حقوق عمومی، 11(26)، 42-7.
اخلاقی، بهروز (1372). بحثی پیرامون ماهیت حقوقی قراردادهای حمل‌ونقل از دیدگاه حقوق مدنی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، 29، 38-3.
امید، هوشنگ (1353). حقوق دریایی، تهران، انتشارات زیبا، جلد اول.
ایوامی، هاردی (1375). حقوق دریایی (حقوق حمل‌ونقل دریایی کالا)، ترجمه منصور پورنوری، تهران: مؤسسه انتشارات جهاد دانشگاهی، چاپ اول.
تقی زاده، ابراهیم؛ احمدی، افشین (1394). بررسی تطبیقی حدود و مبنای مسؤولیت متصدی حمل‌ونقل در کنوانسیون رتردام با کنوانسیون‌های بروکسل و هامبورگ، مطالعات حقوق تطبیقی، 6(2)، 467 -443.
دمرچیلی، محمد (1383). مسؤولیت مدنی متصدی حمل‌ونقل دریایی (مطالعه تطبیقی در حقوق ایران، انگلیس و کنوانسیون هامبورگ)، رساله دکتری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
رزم‌دیده، نسرین (1391) حدود آزادی قراردادی در حمل‌ونقل دریایی کالا، پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
علیان، امیر (1384). مؤسسات رده‌بندی (Classification Socities 15/.8/1395 در:   http://marinebusiness.blogfa.com
 فرمانفرماییان، ابوالبشیر (1349). حقوق دریایی، تهران: چاپخانه فرمی، چاپ اول.
گرایلی، محمدباقر؛ کرمی، فرزانه (1393). بررسی تطبیقی رفع عیب کالا در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا وین 1980، پژوهشنامه فقه اسلامی و مبانی حقوق، 2(2)، 66-45.
محمدزاده، علیرضا (1373). کنوانسیون 1978 در مورد حمل‌ونقل دریایی قواعد هامبورگ، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، 32، 282-253.
محمدی، عباس (1386). قرارداد اجاره کشتی، رساله دکتری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
نجفی اسفاد، مرتضی (1393). حقوق دریایی بر پایه قانون دریایی ایران و مقررات بین‌المللی دریایی، تهران: سمت، چاپ ششم.
نقی‌زاده باقی، پیام (1390). ماهیت حقوقی قرارداد حمل‌ونقل و مسؤولیت متصدی آن، تعالی حقوق، 4(13-14)، 57-39.
 
ب. انگلیسی
الف. فارسی
احمدی، محمدرضا (1388). تأملی در: مفهوم، مبانی و اقسام تعهد، پژوهش حقوق عمومی، 11(26)، 42-7.
اخلاقی، بهروز (1372). بحثی پیرامون ماهیت حقوقی قراردادهای حمل‌ونقل از دیدگاه حقوق مدنی، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، 29، 38-3.
امید، هوشنگ (1353). حقوق دریایی، تهران، انتشارات زیبا، جلد اول.
ایوامی، هاردی (1375). حقوق دریایی (حقوق حمل‌ونقل دریایی کالا)، ترجمه منصور پورنوری، تهران: مؤسسه انتشارات جهاد دانشگاهی، چاپ اول.
تقی زاده، ابراهیم؛ احمدی، افشین (1394). بررسی تطبیقی حدود و مبنای مسؤولیت متصدی حمل‌ونقل در کنوانسیون رتردام با کنوانسیون‌های بروکسل و هامبورگ، مطالعات حقوق تطبیقی، 6(2)، 467 -443.
دمرچیلی، محمد (1383). مسؤولیت مدنی متصدی حمل‌ونقل دریایی (مطالعه تطبیقی در حقوق ایران، انگلیس و کنوانسیون هامبورگ)، رساله دکتری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
رزم‌دیده، نسرین (1391) حدود آزادی قراردادی در حمل‌ونقل دریایی کالا، پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
علیان، امیر (1384). مؤسسات رده‌بندی (Classification Socities 15/.8/1395 در:   http://marinebusiness.blogfa.com
 فرمانفرماییان، ابوالبشیر (1349). حقوق دریایی، تهران: چاپخانه فرمی، چاپ اول.
گرایلی، محمدباقر؛ کرمی، فرزانه (1393). بررسی تطبیقی رفع عیب کالا در حقوق ایران و کنوانسیون بیع بین‌المللی کالا وین 1980، پژوهشنامه فقه اسلامی و مبانی حقوق، 2(2)، 66-45.
محمدزاده، علیرضا (1373). کنوانسیون 1978 در مورد حمل‌ونقل دریایی قواعد هامبورگ، مجله دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران، 32، 282-253.
محمدی، عباس (1386). قرارداد اجاره کشتی، رساله دکتری دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران.
نجفی اسفاد، مرتضی (1393). حقوق دریایی بر پایه قانون دریایی ایران و مقررات بین‌المللی دریایی، تهران: سمت، چاپ ششم.
نقی‌زاده باقی، پیام (1390). ماهیت حقوقی قرارداد حمل‌ونقل و مسؤولیت متصدی آن، تعالی حقوق، 4(13-14)، 57-39.
 
ب. انگلیسی
Adascalitei, O. (2013). An Overview on the Implied Obligations in a Contract of Affreightment, Procedia – Social and Behavioral Siences, 92, 7-15.
Ahmad Hussam, K. (2006). The Legal Aspects of Seaworthiness, Current Law and Development, London: Swansea.
Ahmadi, M. (2009). A research about: Concept, Basis, and Types of Commitments, Public Law Research, 11(26), 7-42 [in Persian].
Akhlaghi, B. (1993). A Discussion about Legal Nature of Contracts of Carriage from Civil Law Aspect, Journal of Law and Political Science, University of Tehran, 29, 3-38 [in Persian].
Alian, A. (2005). Classification Societies, 12/11/2016 in http://marinebusiness.blogfa.com),
Baughen, S. (2015). Shipping Law, London: Routledge, 6th edition.
Bjorn, M.  (2014). Maritime Safety and the ISM code, WMU Journal of Maritime Affairs, 13, 1-25.
Chen, L. (2000). Seaworthiness in Charterparties, Journal of Business Law, 3, 1-28.
Damerchili, M. (2004). Carrier’s Civil Liability (Comparative Study in Iranian Law, English Law and Hamburg Rules), PH. D Thesis in Faculty of Law and Political Science of the University of Tehran [in Persian].
Farmanfarmaeian, A. (1970). Maritime Law, Tehran, Formi Publication, 1st edition [in Persian].
Force, R. (2004). Admiralty and Maritime Law, Michigan, University of Michigan Library
Geraayli, M., Karami, F. (2014). A Comparative Study on Remedying Product Defects in Iranian Law and the 1980 Vienna Convention on the International sale of Goods, Journal of Studies of Islamic Jurisprudence and Basis of Law, 2nd year, 2, 45-66 [in Persian].
Iwami, H. (1996). Maritime Law (Carriage of Goods by Sea), translated by Mansour PourNoory, Tehran, Jahad Daneshgahi publication, 1st edition [in Persian].
Martin, E. A. (1997). Oxford Dictionary of Law, Oxford, Oxford University Press, 4th edition.
Mohammadi, A. (2007). Charterparty, PH. D Thesis in Faculty of Law and Political Science of the University of Tehran [in Persian].
Mohamadzade, A. (1994). United nations Convention on carriage of Goods by Sea (Hamburg 1978)”, Journal of Law and Political Science University of Tehran, 32, 253-282 [in Persian].
Naghizade Baghi, P. (2011). Legal Nature of Carriage Contracts and Liability of Carrier, Culmination of Law, 13 & 14, 39-57 [in Persian].
Najafiasfad, M. (2014). Maritime Law in Accordance with the Iranian Maritime Code and Maritime International Rules, Tehran, SAMT publication, 6th edition [in Persian].
Omid, H. (1974). Maritime Law, Tehran, Ziba publication, Vol. 1 [in Persian].
Razmdide, N. (2012). Borders of Contractual Freedom in Maritime Transportation of Goods, Master’s Thesis in Faculty of Law and Political Science of the University of Tehran [in Persian].
Saif, A. (2012). a shipowner duty to provide a seaworthy ship under the charterparty, in: http://www.tamimii.com
Shah, B.S . (1966). Seaworthiness – A Comparative Survey, Malaya Law Review, 8(1), 94-116.
Taghizade, E., Ahmadi, A. (2015). A Comparative Study on Borders and Basis of Carrier’s Liability Under Rotterdam Rules with Hague Rules and Hamburg Rules, Comparative Law Studies, 6(2), 443-467 [in Persian].
Todd, P. (1988). Contracts for the Carriage of goods by Sea, London: BSP professional books .