تعمیم قلمرو موافقت نامه داوری به شخص ثالث و آثار آن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار گروه حقوق خصوصی، دانشکده حقوق وعلوم سیاسی، دانشگاه شیراز

2 دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه شیراز

چکیده

چکیده
امروزه شیوه رایج حل اختلافات در تجارت بین‌المللی، داوری است؛ زیرا در داوری برخلاف رسیدگی قضایی، تعیین کیفیت روند رسیدگی، در اختیار طرفین است. موافقت‌نامه داوری معمولاً به دو صورت شرط ضمن قرارداد اصلی و قرارداد مستقل مقرر می‌گردد. حل‌وفصل اختلافات معمولاً از طریق رسیدگی قضایی صورت می‌گیرد که نیازی به رضایت طرف مقابل نیست، اما برای رسیدگی از طریق داوری رضایت طرفین عنصر اساسی است و بایستی محرز باشد، وگرنه داوری اعتبار ندارد؛ بنابراین، سؤال این است که چگونه می‌توان موافقت‌نامه داوری را به اشخاصی که آن را امضا ننموده‌اند، اما به‌گونه‌ای، مرتبط با این قرارداد یا ذینفع در آن هستند، تعمیم داد؟ بدین منظور، تاکنون نظریات گوناگونی مطرح گردیده که عبارت‌اند از: استاپل، گروه شرکت‌ها، شکاف در استقلال شرکت، نمایندگی، فرض پذیرش، ارجاع و نظریه تلفیق. از میان این نظریات، دکترین استاپل بیش از سایر نظریات به وجود عنصر «رضایت» اهمیت می‌دهد و بنابراین با مبانی و اصول حقوقی سازگاری بیشتری دارد. لکن روش تلفیقی، به جهت آنکه محدود به کاربرد نظر خاصی نیست، احتمال پیروزی در یک دعوا را بالا می‌برد.
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Extension of Arbitration Agreement to third party

نویسندگان [English]

  • majid Sarbazian 1
  • Soheyla Ranjbari 2
1 Assistant Professor in department of private & Islamic law, Faculty of law & political science, Shiraz University, Shiraz, Iran
2 M.A in Private Law, Shiraz University, Shiraz, Iran
چکیده [English]

Abstract
Now, the common method of resolving dispute in international trade is arbitration; because unlike judicial proceeding, the quality of investigations is in available of the parties. Usually, arbitration agreement is stated in tow forms: in principal contract or separate contract. Since the settlement of disputes through arbitration is amounted an exception to judicial proceeding, consent of the parties that is essential must be confirmed,otherwise, arbitration is invalid. So, the question is that how can extend the arbitration agreement to person who have not signed it but in a way related to this contract or interest in it. To this extension, have already been put forward ideas that are: estoppel, group of companies, representation, assumption, referenceand hybrid theory. Of these comments, the doctrine of estoppel more than others emphasize on consent and so is more consistent with our legal principles.
 
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Arbitration
  • Extension of Arbitration
  • Estoppel
  • Group of Companies
  • Alter Ego

مراجع

منابع
الف. فارسی
امینی، منصور و مونا عبدی(1393). بررسی تطبیقی نظریه نمایندگی ظاهری، مجله حقوقی دادگستری، سال هفتاد و هشتم، شماره 88، زمستان 93، 64-90
ایرانشاهی، علیرضا(1392). نقض و توسعه قلمرو قرارداد داوری، مجله حقوقی بین‌المللی، نشریه مرکز امور حقوق بین‌المللی ریاست جمهوری، سال بیست و نهم، شماره 47، پاییز و زمستان 92، 116-138
شمس، عبدالله(1387). آیین دادرسی مدنی جلد سوم (دوره پیشرفته)، تهران: انتشارات دراک.
شیروی، عبدالحسین(1391). داوری تجاری بین‌المللی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه (سمت).
-------------- (1392). حقوق تجارت بین‌الملل، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه (سمت).
کاتوزیان، ناصر(1387). حقوق مدنی، اعمال حقوقی، قرارداد- ایقاع، تهران: شرکت سهامی انتشار.
 
ب. انگلیسی
Bamforth and Irina Tymczyszyn, Olswang, and Allan Van Fleet and Mark A Correro, Greenberg Traurig(2007), Dispute Resolution (2007/08) Volume 2: Arbitration, P. 10.
Blackaby, N. and others (2009). Redfern and Hunter on International Commercial Arbitration (5th edn, Oxford University Press 2009) para 1.01
Born, Gary B (2009). International Commercial Arbitration. Kluwer Law International
Budnitz, Mark E (2005) The High Cost of Mandatory Consumer Arbitration, Law and Contemporary Problems 67, p. 133 
Brekoulakis, Stavros (2010). Third Parties in International Commercial Arbitration (1st edn, Oxford University Press 2010) 129
Courtney, T (2008). Binding Non-signatories to International Arbitration Agreements: Raising Fundamental Concerns in the United States and Abroad Rich: Global. & Bus, vol. 8
Hanotiau, Bernard(2006). Complex Arbitrations: Multiparty, Multicontract, Multi-Issue and Class Actions. Kluwer Law International
Hill, Kirno, Corporation, Plaintiff-appellee-appellant, v. Holt, Thomas J. (1980).  Defendant-appellant, Holt Hauling & Warehousing Systems, Inc., Defendant, andholt Marine Terminal, Inc., Defendant-appellee, 618 F.2d 982 (2d Cir. 1980)
Ibrahim Fadlallah (2005). La notion d'investissement: vers une restriction à la compétence du CIRDI?, 259-268,2005, Paris, ICC
James M. Hosking (2004). ‘The Third Party Non-Signatory's Ability to Compel International Commercial Arbitration: Doing Justice Without Destroying Consent’. Pepperdine Dispute Resolution Law Journal, Volume 4 Issue 3, 2004
Savage, John. Gaillard, Emmanuel (1999). Goldman on International Commercial Arbitration. The Hague: Kluwer Law International
Lew, Julian D. M. – Mistelis, Loukas A. – Kröll, Stefan Michael (2003).  . Kluwer Law International.
Loban, K. (2009). Extension of the Arbitraition Agreement to the third parties: CEU ETD Collection- Central European University
Margaret L Moses (2008), The principles and practice of International Commercial Arbitration, Cambridge University Press
Maxson, J. (2013). Binding Non-signatories to Arbitration Agreement.Press: GOTEBORGS UNIVERSITEY, Department of Law
Mraz, M (2009). Extension of Arbitration to Non-signatories: Som Reflections on Smiss Judicial Practice. Annals Fac. L. Belgrade int, lEd, 2009
Peterson Farms Inc. v. C&M Farming Ltd, 2004, All E.R. (D) 50
Poudret and Besson: Comparative Law on International Arbitration, Sweet & Maxwell, 2007.
Simon Winston Brinsmead (2007).  Extending the Application of an Arbitration Clause to Non-Signatories: Which Law Should Apply, Retrieved from: "http://ssrn.com/abstract=980483"
Stavros Brekoulakis (2010). Third Parties in International Commercial Arbitration, Oxford niversity Press 2010
Stucki, B. and Wittmer, S. (2006). E to Non-Signatories. ASA Below 40- Conference of September29
Tang, Edward Ho Ming (2009). Methods to Extend the Scope of an Arbitration Agreement to Third party Non-Signatiores. Run Run Shaw Library, City University of Hong kong 2009
Thomson-CSF, SA vs. American Arbitration Ass’n, 64 F.3d 773 (2d Cir, 1995)
Tobias Zuberbühler (2008).  Non-signatories and the Consensus to Arbitrate, ASA Bulletin 2008.
Tymczyszyn, I. (2014). Joining non-signatories to an arbitration: Practical Law Yearbook of International Business
Park, W. William (2008). ‘Non-Signatories and International Contracts: An Arbitrator’s Dilemma’ in Lawrence W. Neuman and Richard D. Hill (eds), The Leading Arbitrators’ Guide to International Arbitration (2nd edn, Juris Net, 2008) para 1.49
Wilske, Stephan, Shore, Laurence, Ahrens, Jan.Michael (2006). "The group of companies doctrine – where is it heading?" American Review of International Arbitration, Vol. 17.
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار