تفسیر دیوان اروپایی حقوق بشر از حق بر آزادی و نقش آن در تبیین مفهوم مصالح عالیه کودک در فرآیند پناهندگی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد، گروه حقوق عمومی و بین‌الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 دانشجوی دکتری حقوق بین‌الملل، گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

مقدمه: فقر، تغییرات اقلیمی، مخاصمات مسلحانه، آشوب­های ملی، تعقیب ­آزارمند یا سایر مسائل جهانی، کودکان را مجبور ساخته است، به‌تنهایی یا به همراه سرپرستان خود به سایر کشورها سفر کرده و به­منظور داشتن یک زندگی معمول، در آن کشور درخواست پناهندگی دهند. این کودکان، اغلب در رویه­های پناهندگی، در معرض خشونت­ها و سوءاستفاده­ها قرار گرفته، کودکی خود را در شرایط بسیار سختی را طی می­کنند و سپس در کشورهای پناهنده‌پذیر نیز حقوق ایشان محدود می­شود. با بروز مخاصمات مسلحانه در خاورمیانه در سال­های اخیر، تغییرات اقلیمی کلان در سطح جهانی و سایر مسائل جهانی، تعداد کودکان در رویه­های پناهندگی که وارد اتحادیه اروپا شده­اند، بسیار افزایش یافته و همین امر موجب شده است، دولت‌های اتحادیه اروپا درصدد جلوگیری یا محدود کردن ورود پناه‌جویان برآیند. از سوی دیگر، قواعد مربوط به حقوق بین­الملل بشر و حقوق اروپایی بشر، مقررات حداقلی پیرامون پناهندگی برقرار ساخته است تا از اختیار گسترده دولت­ها به­منظور اخراج یا بازداشت کودک، جلوگیری به عمل آورد.
روش­ها: سوالی که در اینجا مطرح می­شود آن است که دیوان تعادل میان مصالح عالیه کودک و امنیت دولت را چگونه برقرار ساخته است؟ برای پاسخ به این سوال، نگارندگان به­منظور پاسخ به این سوال با استفاده از روش تحلیلی و کتابخانه­ای، به نتایج زیر رسیده­اند.
یافته­ها: در این رابطه دولت‌های عضو اتحادیه اروپا، تعهدی متعاقب ماده 37 (ب) کنوانسیون حقوق کودک دارند. همچنین کمیته حقوق کودک همراه با کمیته کارگران مهاجر نیز بازداشت کودکان مهاجر را به دلیل ورود یا اقامت غیرقانونی، به‌واسطه تضاد با اصل مصالح عالیه کودک، جز در مواردی که امنیت دولت ضروری تشخیص دهد، غیرقابل اجرا می­دانند. با این حال چنانچه کودکان در رویه­های پناهندگی مخاطرات امنیتی برای دولت پناهنده‌پذیر داشته باشند، دولت­ها می­توانند، با در نظر داشتن خطر فوری و ضرورت برای امنیت ملی، دست به بازداشت کودکان در رویه­های پناهندگی بزنند. این امر را همچنین می­توان از ماده 3(1) کنوانسیون حقوق کودک مستخرج دانست. در ماده 3(1) کنوانسیون حقوق کودک، مصالح عالیه کودک صرفاً «یک ملاحظه اولیه» شناخته شده است و باید با در نظر داشتن سایر ملاحظات سنجیده شود. بر همین مبنا در شرایط بسیار حاد ممکن است، به عنوان آخرین راه چاره، دولت­ها به بازداشت کودکان اقدام کنند. به­منظور آنکه این شرایط حاد احراز شود، دولت­ها، آزمون­های مختلفی را برای حل این تعارض برقرار کرده‌اند.
نتایج: رویکرد آزمون «ضرورت و تناسب» در این رابطه بیان می­دارد که محدودیت­ها باید در درجه اول ضرورت داشته باشند و در ثانی با اوضاع‌واحوال موجود متناسب باشند. بر اساس این آزمون و همچنین تعادل با اصل مصالح عالیه –به‌عنوان یک ملاحظه اولیه- چنانچه بازداشت کودکان در رویه­های پناهندگی، قابل اجرا تلقی شود، این بازداشت باید شرایطی را اقناع کند. در این رابطه، دیوان اروپایی حقوق بشر، با استفاده از ماده 5 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر، اقدام به تفسیر حق بر آزادی کرده و شرایط بازداشت را احصا کرده است. به نظر می­رسد، در این زمینه دیوان به این نتیجه رسیده است که چنانچه به‌عنوان آخرین راه چاره بازداشت کودکان در رویه­های پناهندگی لازم باشد، باید دو شرط لحاظ شود. اول آن بازداشت باید قانونی باشد؛ و دوم بازداشتگاه باید برای کودک مناسب باشد. مورد دوم پیرامون قانونی بودن بازداشت کودکان در رویه­های پناهندگی، مناسب بودن شرایط بازداشتگاه است. از آنجا که کودکان بسیار آسیب­پذیر هستند و نیازهای خاصی دارند، شرایط بازداشت باید برای کودک مناسب­سازی شده باشد. به­منظور احراز حقوق کودک در رویه­های پناهندگی، اماکن بازداشت و نگهداری مناسب کودک، باید شامل شرایط لازم برای آموزش، بهداشت، دسترسی به بازی و امکانات فرهنگی باشد. علاوه بر آن مدت زمان طولانی بازداشت و وضعیت بلاتکلیفی کودکان، باعث اضطراب و آشفتگی روانی کودکان می­شود؛ همچنین صرف­نظر از زمان سپری شده در بازداشت، شرایط بازداشتگاه پلیس با توجه به استرس حضور در آنجا، برای کودکان مناسب تشخیص داده نشده و در صورت نگهداری در بازداشتگاه‌های پلیس چنین امری مخالف با مصالح عالیه شناخته شده است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

The European Court of Human Rights’ Interpretation of the Right to Freedom and Its Role in Defining the Best Interests of the Child in Asylum Procedures

نویسندگان [English]

  • Ebrahim Beigzadeh 1
  • Ahmadreza Azarpendar 2
1 Professor, Department of Public and International Law, Law Faculty, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
2 Ph D Student of International Law, Department of Public and International Law, Law Faculty, Shahid Beheshti University, Tehran, Iran
چکیده [English]

Introduction
Poverty, climate change, armed conflicts, national upheavals, persecution, and other global crises have forced many children to migrate alone or with their guardians to seek asylum in other countries for a chance at a normal life. Unfortunately, these children often face violence and abuse during asylum procedures, endure harsh living conditions, and later experience restrictions on their rights even in host countries. With the escalation of armed conflicts in the Middle East, large-scale climate disasters, and other global challenges in recent years, the number of children seeking asylum in the European Union has risen sharply. Consequently, EU member states have sought to limit or prevent the entry of asylum seekers. At the same time, international and European human rights laws have established minimum safeguards in asylum procedures to restrict states’ broad discretion in deporting or detaining children.
Methods
The key question addressed in this study is: How has the European Court of Human Rights balanced the best interests of the child against state security concerns? To answer this, the authors employed a combination of analytical and library-based research methods, leading to the following findings.
Findings
Under Article 37(b) of the UN Convention on the Rights of the Child (CRC), EU member states have specific obligations regarding child detention. Additionally, the Committee on the Rights of the Child, alongside the Committee on Migrant Workers, asserts that detaining migrant children solely due to irregular entry or residence—unless absolutely necessary for state security—violates the principle of the best interests of the child and should be prohibited.
However, if children in asylum procedures pose a genuine and immediate security threat to the host state, detention may be justified under extreme circumstances. This interpretation aligns with Article 3(1) of the CRC, which recognizes the best interests of the child as “a primary, but not sole, consideration” that must be weighed against other factors. In such cases, states may detain children only as a last resort, applying strict legal tests to assess necessity.
Results
The “necessity and proportionality” testdictates that any restriction on a child’s freedom must be both essential and proportionate to the threat. Balancing this with the best interests of the child, the European Court of Human Rights, through its interpretation of Article 5 of the European Convention on Human Rights, has outlined specific conditions for lawful detention:

The detention must be legally justified;
The detention facility must be child-appropriate.

Regarding the second condition, the Court emphasizes that detention centers for children must meet their unique needs, including access to education, healthcare, recreational activities, and cultural resources. Moreover, prolonged detention or placement in police facilities can cause severe psychological harm and is deemed incompatible with the child’s best interests.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Detention of children
  • European Union law
  • Children’s rights
  • European Court of Human Rights
  • Best interests of the child

مراجع

Bhabha, J. (2008). Independent Children, Inconsistent Adults: International Child Migration and the Legal Framework 2, (Geneva: UNICEF Innocenti Research Centre, Discussion Papers IDP No. 2008-02); Available at: http://www.unicef-irc.org/publications/pdf/idp_2008 _02.pdf.
Bronstein and Montgomery (2011). Psychological Distress in Refugee Children: A Systematic Review”, Clinical Child and Family Psychology Review, 14, 44-56. DOI: 10.1007/s10567-010-0081-0
FRA (2017). European Legal and Policy Framework on Immigration Detention of Children, Luxembourg, Publications Office of the European Union, 47–62.
Gerards, J. (2008). Judicial Deliberations in the European Court of Human Rights in Huls, N., Adams, M. and Bomhoff, J. (eds), The Legitimacy of Highest Courts’ Rulings, Hague: Asser Institute. Available at SSRN: https://ssrn.com/abstract=1435258.
Gerards, J. (2019). Principles Governing the Interpretation and Application of Convention Rights, In General Principles of the European Convention on Human Rights, Cambridge: Cambridge University Press. DOI: 10.1017/9781108652926
Kilkelly U. (2001). The Best of Both Worlds for Children’s Rights Interpreting the European Convention on Human Rights in the Light of the UN Convention on the Rights of the Child, 23, HRQ, 308–26. DOI: 10.1353/hrq.2001.0019.
Mary, G. (2019). The Best Interests Principle Within Article 3(1) of the United Nations Convention on the Rights of the Child, International Journal of Business, Economics and Law, 19(14).
Mousazade R. and Azarpendar A. (2020). The Basic Treaties of International Law, Tehran: Institute for Political and International Studies (IPIS). ISBN: 978-964-361-986-2 [In Persian].
Mousazade R. and Azarpendar A. (2020), The Basic Treaties of International Law, Vol.II, Tehran, Institute for Political and International Studies (IPIS). ISBN: 978-964-361-987-9 [In Persian].
Smyth, C. (2013). The common European Asylum System and the Rights of the Child: An Exploration of Meaning and Compliance, Doctoral thesis, Leiden, Leiden University.
Ulfstein, G. (2018) Evolutive Interpretation in the Light of Other International Instruments: Law and Legitimacy’ in van Aaken, A. and Motoc, I. (eds), The European Convention on Human Rights and General International Law, OUP. DOI: 10.1093/oso/9780198830009.003.0005.
Ziemele, I. (2013) Customary International Law in the Case Law of the European Court of Human Rights – the Method, No.12, LAPE. DOI: 10.1163/15718034-12341255.
 
Judgments
ECtHR (1978), Tyrer v the United Kingdom App no 5856/72, 25 April 1978.
ECtHR (1979(A)), Sunday Times v The United Kingdom App no 6538/74, 26 April 1979.
ECtHR (1979(B)), Marckx v. Belgium App no 6833/74, 13 June 1979.
ECtHR (1996) Chahal v the United Kingdom App no 22414/93, 15 November 1996.
ECtHR (2004), Vo v. France App no 53924/00, 8 July 2004.
ECtHR (2001), Lee v UK 25289/94, 18 January 2001.
ECtHR (2005), Tuquabo-Tekle and Others v the Netherlands App no 60665/00, 1 December 2005.
ECtHR (2006(A)), Mubilanzila Mayeka and Kaniki Mitunga v. Belgium App no 13178/03, 12 October 2006.
ECtHR (2006(B)), Rodrigues da Silva v the Netherlands App no 50435/99, 31 January 2006.
ECtHR (2007), Evans v UK 6339/05, 10 April 2007.
ECtHR (2008), Saadi v the United Kingdom App no 13229/03, 29 January 2008.
ECtHR (2008), Demir and Baykara v Turkey App no 34503/97, 12 November 2008.
ECtHR (2008), Maslov v Austria (Grand Chamber) App no 1638/03, 23 June 2008.
ECtHR (2009 (A)), Glor v Switzerland App no 3444/04, 30 April 2009.
ECtHR (2010), Neulinger and Shuruk v Switzerland App no 41615/07, 6 July 2010.
ECtHR (2011(A)), Rahimi v Greece App no 8687/08, 5 April 2011.
ECtHR (2011(B)), Saleck Bardi v Spain App no 66167/09, 24 May 2011.
ECtHR (2012), Popov v France App no 39472/07 and 39474/07, 19 January 2012.
ECtHR (2013), Berisha v Switzerland App no 948/12, 30 July 2013.
ECtHR (2014), Mugenzi v France, App no 52701/09, 10 July 2014.
ECtHR (2016), I.A.A and Others v the United Kingdom App no 25960/13, 8 March 2016.
ECtHR (2017), El Ghatet v Switzerland App no 56971/10, 8 February 2017.
ECtHR (2018), Assem Hassan Ali v Denmark App no 25593/14, 23 October 2018.
ECtHR (2019(A)), H. A. and Others v Greece App no 19951/16, 28 February 2019.
ECtHR (2019(B)), Sh.D and Others Vs Greece, Austria, Croatia, Hungary, North Macedonia, Serbia and Slovenia App no 14165/ 16, 13 June 2019.
ECtHR (2020(A)), ‘Guide on Article 8 of the European Convention on Human Rights - Right to respect for private and family life’.
ECtHR (2020(B)), Registry, ‘The Convention as a Living Instrument at 70’ Background Paper for the Judicial Seminar.
ECtHR (2020), Moustahi v France App no 9347/14, 25 June 2020.
ECtHR (2021), RR and others v Hungary, Application no. 36037/17, 2 March 2021.
 
Documents
Committee on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families and Committee on the Rights of the Child, Joint general comment No. 4 (2017) and No. 23 (2017), on State obligations regarding the human rights of children in the context of international migration in countries of origin, transit, destination and return.
Committee on the Rights of the Child (2012), Days of General Discussions, ‘The Rights of All Children in International Migration’, Background Paper, August 2012.
Committee on the Rights of the Child (2013), General Comment no 14: on the Right of the Child to Have His or Her Best Interests Taken as a Primary Consideration (art. 3, para. 1) 29 May 2013.
European Data Protection Supervisor (2021), Annual Report 2020, ‘Necessity & Proportionality’, Available at: https://edps.europa.eu/data-protection/our-work/subjects/necessity-proportionality_en#:~:text=Necessity%20shall%20be%20justified%20on,the%20processing%20of%20personal%20data.
Platform for International Cooperation on Undocumented Migrants (2008), Undocumented Children in Europe: Invisible Victims of Immigration Restrictions, Brussels, Available at: http://lastradainternational.org/lsidocs/picum.pdf.
Teacher, Law (2013), Examining the Fair Balance Principle, Available at: https://www.lawteacher.net/free-law-essays/administrative-law/examining-the-fair-balance-principle-administrative-law-essay.php?vref=1.
The International Committee of the Red Cross (2004), Inter-agency Guiding Principles on Unaccompanied and Separated Children, Geneva, January 2004.
UN (1980), Convention on the Civil Aspects of International Child Abduction (adopted 25 October 1980, entered into force 1 December 1983).
UN (1980), Vienna Convention on the Law of the Treaties (adopted 23 May 1969, entered into force 27 January 1980) 1155 UNTS 331.
UN (1989), Convention on the Rights of the Child (adopted: 20 November 1989, entered into force 2 September 1990) 1577 UNTS 3.
UN Committee on the Rights of the Child (CRC) (2013), General comment No. 14 on the right of the child to have his or her best interests taken as a primary consideration (art. 3, para. 1), 29 May 2013, CRC /C/GC/14.
UNGA (1959), Declaration of the Rights of the Child, UNGA Res 1386 (XIV) (20 November 1959).
UNGA (2014), Optional Protocol to the Convention on the Rights of the Child on a Communications Procedure (adopted 19 December 2011, entered into force on 14 April 2014) by General Assembly resolution A/RES/66/ 138.
UNGA (2020), ‘Note by the Secretary General transmitting the Report of the Special Rapporteur on the Human Rights of Migrants’ A/75/183, (20 July 2020).
 
 

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار