دلایل تاریخی و حقوقی حاکمیت ایران بر جزایر تنب کوچک، تنب بزرگ و ابوموسی

10.22099/jls.2012.221

چکیده

مروری تاریخی و حقوقی نشان می‌دهد ملل اوّلیه برای زندگی کردن وابسته به سرزمین خاصی نبودند و لذا سرزمین و قلمرو معین چندان اهمیتی نداشت. از زمانی که مسأله سکونت دائم بر سرزمین معینی مطرح گردید و حقوق بین‌الملل حاکمیت‌ها را بوسیلة مرز و قلمرو مشخص، محدود نمود و قلمرو هرکشور را عامل مادی و اساسی تشکیل کشور محسوب کرد، سرزمین از لحاظ اقتصادی و سیاسی، نظامی و حقوقی برای کشور دارای اهمیت ویژه‌ای گردید بطوریکه در طول تاریخ برای حفظ قلمرو بین اعضای جامعة بین‌المللی جنگها رخ داده و انسانهای زیادی در این راه فدا شده‌اند. اختلاف ایران و امارات متحده عربی در خصوص جزایر سه گانه از جمله اختلافاتی است که گرچه مستقیماً جنگ دو کشور را در پی نداشته امّا یکی از علل جنگ هشت ساله عراق علیه ایران قلمداد شده است. ادله مختلف حقوقی که در این مقاله مورد بحث قرار می گیرند، از جمله مرور زمان، کنترل موثر و مستمرّ، عدم توسل به زور و تاریخی بودن تصاحب جزایر از طرف ایران، همگی حاکمیت قانونی ایران بر جزایر را اثبات می‌کند. راههای مختلفی جهت حل و فصل اختلاف مذکور پیشنهاد شده است که یکی از آنها رجوع به دیوان بین‌المللی دادگستری است. اما بر اساس ماده 36 اساسنامه دیوان، طرح یک مساله در آن دیوان نیازمند رضایت طرفین اختلاف است و بدون آن، طرح مسأله در دیوان منتفی است. علی رغم ادله محکم تاریخی و حقوقی دال بر مالکیت و حاکمیت ایران نسبت به جزایر، به نظر می‌رسد در شرایط موجود، استفاده از ابزارهای حل و فصل دوستانه اختلافات، بخصوص «مذاکره مستقیم» بر پایه موازین حقوق بین‌الملل، منجمله حقوق معاهدات که یادداشت تفاهم سال 1971 بر اساس آن تنظیم گردیده، بتواند منازعه چندین ساله را حل و فصل نماید. 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Legal and Historical Evidence for the Iranian Sovereignty over the Tunbs and Abu Musa Islands

چکیده [English]

An historical and legal review of the life of early nations demonstrate that they were not dependent on any particular territory and, therefore, territory played no major role in the past. Since permanent settlement on a determined territory became significant and international law recognized sovereignty over a specific frontier and territory constituted a material and essential element in constituting statehood, territory gained vital economic, political and military role for every country of the world. Accordingly, territory became an element of various disputes as well as wars between members of the international community taking many lives. Although there has not been any war because of the dispute between Iran and the United Arab Emirates (UAE) over the three islands of the Greater and the Lesser Tunbs and Abu Musa, it is one of the disputes which is considered as one of the main causes of the 8 years imposed Iraqi war again Iran. Though the discussion of various legal evidence, including prescription, effective and constant control, non-use of force and immemorial possession of the islands by Iran, this article’s aim is to prove the lawfulness of the Iran’s sovereignty over the islands. Also some have been made in this article proposals for the resolution of the dispute, among which is the submission of the case to the International Court of Justice (ICJ). However, according to Article 36 of the ICJ’s Statute both parties must give their consent to the jurisdiction of the ICJ in order for a dispute to be resolved by the Court. Currently, the ICJ does not have such jurisdiction. There are several strong evidence supporting Iran's ownership and sovereignty over the Islands both historically and legally. However, considering the circumstances of the case, it seems that resort to peaceful means of settlement including direct negotiations of the disputing parties on the basis of international law, including the law of treaties by which the 1971 Memorandum of Understanding was concluded, can be the best solution to resolve this long standing dispute.

کلیدواژه‌ها [English]

  • International Law
  • International Disputes
  • Tunbs and Abu Musa Islands
  • Iran
  • United Arab Emirates