حقوق نجات دهنده در معاهدات بین‌المللی نجات دریایی و قانون دریایی ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

10.22099/jls.2014.1915

چکیده

نجات دریایی عبارتست از فرآیندی که به موجب آن یک کشتی، محموله آن یا سایر اموال از مخاطرات رها می‌شوند و نجات دهنده به کسی گفته می‌شود که مبادرت به عملیات نجات می‌کند، بدون آن که شناور به او تعلق داشته یا از اعضای اصلی شناور به شمار آید. نجات دریایی ممکن است با قرارداد یا بدون قرارداد باشد. در قرارداد نجات دریایی، مالک اموال در خطر و نجات دهنده، قراردادی را پیش از آغاز عملیات نجات می‌بندند که در آن، مبلغ پرداختی به نجات دهنده معلوم می‌شود. در نجات بدون قرارداد، رابطه ایشان قانونی است و نجات دهنده برای دریافت پاداش، بر اساس عملیات نجات و ارزش اموال نجات یافته باید نزد دادگاه صالح، اقامه دعوی کند. سه شرط برای صدور حکم به نفع نجات دهنده لازم است: اموال باید در مخاطره باشند. خدمات ارائه شده برای نجات، داوطلبانه بوده و عملیات نجات مفید باشد. دادگاه عوامل دیگری مانند سختی عملیات نجات، خطری که نجات دهنده پذیرفته، مخاطره‌ای که اموال را تهدید کرده، ارزش اموال نجات یافته و تأثیرات زیست محیطی عملیات نجات را برای تعیین میزان پاداش در نظر می‌گیرد. در خصوص نجات دریایی، دو معاهده مهم بین‌المللی وجود دارد که عبارتند از معاهده 1910 بروکسل و 1989 لندن. ایران عضو هر دو معاهده می‌باشد و این مقاله با در نظر داشتن آن­ها و قانون دریایی به حقوق نجات دهنده  می‌پردازد.
 

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Rights of the Salvor in Salvage Conventions and Iranian Marine Act

چکیده [English]

       Marine salvage is the process of rescuing a ship, its cargo, or other property from peril. "Salvors" are who carry out salvage to vessels that are not owned by themselves, and who are not members of the vessel's original crew. There are two types of salvage: In contract salvage the owner of the property and salvor enter into a salvage contract prior to the commencement of salvage operations and the amount that the salvor is paid is determined by the contract. In pure salvage, there is no contract between the owner of the goods and the salvor. The relationship is one which is implied by law. The salvor of property under pure salvage must bring his claim for salvage in a court which has jurisdiction, and this will award salvage based upon the merite of the services and the value of the salvaged property. In order for a claim to be awarded three requirements must be met: The property must be in peril, the services must be rendered voluntarily, and finally the salvage must be successful in whole or in part. There are several factors that would be considered by a court in establishing the amount of the salvor’s award. Some of these include the difficulty of the operation, the risk involved to the salvor, the value of the property saved, the degree of danger to which the property was exposed, and the potential environmental impacts. There are two conventions on salvage: The 1910 Brussels Convention for the Unification of Certain Rules with Respect to Assistance and Salvage at Sea  and The 1989 International Convention on Salvage. Iran is member of these conventions. This article deals with the rights of the salvor in the mentioned salvage conventions and Iranian Marine Act.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Marine Salvage
  • Salvage Contract
  • Pure Salvage
  • Salvage Law
  • Salvage