مرجع احراز موضوع قانون با تأکید بر شرکت در قتل

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانشیار دانشگاه تهران پردیس فارابی قم

چکیده

تا زمانی که موضوع هر ماده محقق نگردد، حکم قانونی بر آن مترتب نخواهد شد. در مواردی که وجود و عدم موضوع مشکوک است، چه نهادی باید وجود آن را احراز نماید به‌گونه‌ای که داوری وی، حجیت داشته و لازم الاتباع باشد؟ این مقاله با تأکید بر موضوع «استناد قتل به عمل همه شرکا» به پاسخ سؤال فوق می‌پردازد و بر این نکته تأکید می‌کند که مرجع احراز موضوع، شخص قاضی است، هم آنکه وظیفه‌اش صدور حکم است و نظر هیچ نهادی برای قاضی الزام‌آور نیست. البته قاضی باید از مشورت سایر نهادها بهره ببرد؛ در خصوص شرکت در قتل که حاوی دو جزء «مداخله در عملیات اجرایی» و «استناد قتل به همه شرکا» است، در جزء اوّل از نظر کارشناس و در جزء دوم از نظر عرف به‌عنوان آراء مشورتی باید مطلع باشد.
 
 

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

The Authority to Obtain the Subject of Law with an Emphasis Put on Participation in Murder

نویسنده [English]

  • Ahmad Hajidehabadi
Associate Professor, Tehran University Farabi College
چکیده [English]

Abstract
The relation between subject and verdict is the same as the relation between cause and effect. In other words, as long as there is no subject realized, no verdict will follow it; and, when a subject comes to being, evidently there will come a verdict. The very important question, here, is: “when there is some doubt concerning presence or absence of a subject, which authority should obtain its presence and is his judgment in this regard authoritative and binding?” Emphasizing “Referring murder to the acts done by all those who have participated in murder”, the present article puts emphasis on the point that the authority to obtain the subject is the judge who is responsible to issue a verdict and solve the case. As a result, opinion of no institution is more authoritative and binding than that of the judge. The judge, of course, has to counsel with other institutions. Murder consists of two parts (engagement in executive operations of murder” and “referring the murder to all participants”); in the first part he has to make uses of the opinion of the expert and in the second part, he is better to refer to customary law and he has to do so.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • Participation in murder
  • Referring
  • Causation
  • Expert
  • Legal medicine
  • Customary law.  
منابع
الف. فارسی
بازگیر، یدالله (1376). قتل عمد. (ج 2). تهران: انتشارات ققنوس.
تبریزی، شیخ جواد (1378). استفتائات جدید. قم: انتشارات سرور.
حاجی‌ده آبادی، احمد (1389). قواعد فقه جزایی. قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
حاجی‌ده آبادی، احمد (1390). «استناد و نقش آن در شرکت در جرم». مجله تحقیقات حقوقی. ش 53.
حبیبی‌تبار، جواد (1381). گام به گام با نهاد دادسرا. قم: نشر گام به گام.
علیدوست، ابوالقاسم (1384). فقه و عرف. اول. تهران: سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی.
فرحناک، علیرضا (1390). موضوع شناسی در فقه. قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
مجموعه آرای فقهی قضایی در امور کیفری (1381). مرکز تحقیقات فقهی (ج 1). قم: حوزه معاونت آموزش و تحقیقات قوه قضائیه.
 
ب. عربی
خویی، سید ابوالقاسم (1422). موسوعة الامام الخویی (مبانی تکملة المنهاج). (ج 42). قم: موسسه احیاء آثار الامام الخویی.
صانعی، یوسف (1383). فقه الثقلین (کتاب القصاص). قم: مؤسسة تنظیم و نشر آثار الامام الخمینی قدس سره.
مدنی تبریزی، سید یوسف (1426). کتاب القضا. قم: دفتر معظم­له.
موسوی خمینی، سید روح آ...(1379). کتاب البیع. قم: مؤسسة تنظیم و نشر آثار الامام الخمینی.
موسوی خمینی، سید روح الله (بی­تا). تحریر الوسیله. (ج 2). قم: دارالعلم.